کد مطلب:20653 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:7

گنجینه پرسمان » اخلاق و عرفان

با توجه به اين كه سعادت بدون ديانت امكان ندارد منظور از ديانت چيست

انسان موجودي است كه علاوه بر اين دنيا، زندگي ديگري را هم در آخرت در پيش رو دارد و زندگي در اين دنيا، بخشي از حيات او است. انساني كه پا به عرصه وجود ميگذارد، ابدي است و هيچ گاه نابود نميشود.
زندگي در دنيا بخش بسيار كوچكي از عمر بي نهايت او است (مانند يك ثانيه و لحظه در مقابل عمر هزاران ساله).
اگر بخواهيم سعادت انسان را تعريف كنيم، نبايد اين يك لحظه از عمر ابدي او رادر نظر داشته باشم؛ بلكه بايد سعات او را در همه لحظات عمرش در نظر بگيريم كه بيشتر و در واقع همهاش در آخرت است و عمر چند ده ساله اين دنيا، لحظهاي بيش نيست.
انسان و جامعه سعادتمند در اين دنيا آن است كه دين دار باشد. دين داشتن و معتقد بودن به خداوند و جهان آخرت و بهشت و جهنم و عمل به دستورات شريعت، خود ضامن سعادت انسان در اين دنيا است ؛ مخصوصاً اگر اين دين آخرين ديني باشد كه خداوند براي سعادت بشر فرستاده است.
از نظر دين يكي از راههاي رسيدن به كمال و سعادت عبارت است از:
انديشه و تفكر در هستي و احوال خود؛ انسان بايد همواره در اين انديشه باشد كه دنيا در خدمت او و در جهت نيل به سعادت و كمال او است؛ نه اين كه مثل چهار پايان غرق در شهوت و گناه باشد. انسان هم ميتواند بهتر از ملائكه باشد و هم پستتر از چهار پايان.
رسول اكرم(ص) فرمودهاند: خداوند ملائكه را خلق كرده و عقل را در آنها نهاد و حيوانات را خلق كرد و شهوت را در آنها قرار داد و انسان را آفريد و عقل و شهوت را در او قرار داد. سپس هر كس، عقلش بر شهوت او پيروز شود از فرشتگان بالاتر است و آن كسي كه شهوتش بر عقل او ظفر يابد، از حيوانات پستتر است.
انسان بايد بينديشد كه براي خوردن، خوابيدن، ارضاي شهوات و... خلق نشده است؛ بلكه اهداف والاي در خلقت او مورد نظر خداوند است. بهترين راه رسيدن به اين اهداف تزكيه نفس و جهاد اكبر است.
اگر انسان در جهاد اكبر پيروز شود، به مقامات و درجات والايي دست خواهد يافت و لذات معنوي زيادي كسب خواهد كرد.
خداوند ميفرمايد: فلا تعلم نفس ما اخفي لهم من قرة اعين جزاء بما كانوا يعملون، هيچ كس نميداند كه چه نعمت و لذتهاي روشني بخش ديده (دل) به عنوان پاداش نيكوكاريها در عالم غيب براي او ذخيره شده است.(سجده، آيه 17)
نكته ديگر اين كه خداوند در هر حال حاضر و ناظر بر اعمال ما است و ما نبايد در محضر او جسارت كرده و تن به گناه دهيم. الم يعلم بان الله يري؛ آيا گمان نداري كه خداوند تو را ميبيند.